QuickLY
Socially
ఒక కుటుంబంలో ఆడపిల్ల పుడితేనే ఆమె అభివృద్ధితో పాటు పెళ్లికి అసలు అర్థం బోధపడుతుందనడం కాదనలేం. నాకు చిన్నప్పటి నుంచి పెళ్లి అనేది పవిత్ర బంధం. నా అభిప్రాయం ప్రకారం, ఇది అన్ని ఖర్చులలో అనుసరించాలి.నా తల్లిదండ్రులు, తోబుట్టువులు చాలా సంతోషకరమైన వైవాహిక జీవితాన్ని గడిపారు, కాబట్టి నేను వివాహం గురించి మంచి అభిప్రాయం కలిగి ఉండటానికి మరియు నేను ఎవరితో వివాహం చేసుకుంటానో వారితో వెళ్తానని నమ్మడానికి ఇది ఒక కారణం కావచ్చు. కానీ ఇది నాకు జరగలేదు. ఇతరుల సంతోషం కోసం మనం మన స్వంత ఆనందాన్ని ఎలా పణంగా పెట్టాలో కాలక్రమేణా నేను గ్రహించాను.
పెళ్లయి వారం రోజులు కావస్తున్నా నా భర్త ఇంకా నన్ను ముట్టుకోలేదు. నాకు కొంచెం ఇబ్బందిగా అనిపించింది, కానీ నా వంతుగా చొరవ తీసుకోదలచుకోలేదు. నేను కూడా చాలా పిరికిదానిని.కానీ అతను నాతో శారీరకంగా ఉండడానికి ఎందుకు ఆసక్తి చూపడం లేదని ఒక విషయం నన్ను బాధపెడుతోంది. అంతేకాదు, అతనితో సమయం గడిచేకొద్దీ, అతను నా భర్త కంటే నా స్నేహితుడిగా ఉంటాడని నేను భావించాను.
నాకు పెళ్లయ్యేనాటికి కేవలం 26 ఏళ్లు. నా పెళ్లి గురించి చాలా ఎగ్జైట్ అయ్యాను. ఎందుకంటే నా తల్లిదండ్రుల మాదిరిగానే నేనూ మంచి వైవాహిక జీవితం గడుపుతానని నమ్మాను. అతను నాకు పరిపూర్ణ వ్యక్తి అయి ఉండాలి. అతను నన్ను ఎప్పటికీ సంతోషంగా ఉంచుతాడని నేను ఎప్పుడూ కలలు కన్నాను. కానీ నా విధిలో ఇంకేదో రాసి ఉందని నాకు తెలియదు.
పెళ్లికి ముందు, నేను నా కాబోయే భర్తను ఒకటి లేదా రెండుసార్లు మాత్రమే కలుసుకున్నాను. అతను చాలా సిగ్గుపడేవాడు, చాలా మర్యాదగా ఉండేవాడు. నేను వారిని చూసినప్పుడు, అవి నాకు సరైనవని నేను భావించాను. నా నిర్ణయంతో నేను మరింత సంతృప్తి చెందాను. మా నాన్న కూడా నాకు బాగానే పెళ్లి చేశారు. అయితే పెళ్లయిన తొలిరాత్రి జరిగిన ఓ సంఘటన నా జీవితాన్ని దారుణంగా కదిలించింది.
పెళ్లి రాత్రి ఎంత ముఖ్యమో అందరికీ తెలిసిందే. ఈ అనుభవాన్ని గుర్తుండిపోయేలా చేయడానికి నన్ను నేను సిద్ధం చేసుకున్నాను. నా భర్త లోపలికి వచ్చి కూర్చున్నాడు. కొన్ని నిమిషాలు నాతో మాట్లాడలేదు. అలిసిపోయానని చెప్పి నిద్రపోయాడు. పెళ్లి ఆచారాలు బోరింగ్‌గా ఉండవచ్చని నేను కూడా భావించాను. అందుకే నేను కూడా ఈ విషయంలో పెద్దగా స్పందించలేదు.
నెలలు గడిచేకొద్దీ, నేను ప్రతిరోజూ ఏదో ఒక కొత్త అనుభూతిని పొందడం ప్రారంభించాను. కానీ ఇప్పటికీ మా మధ్య కొత్త జంట అనే ఫీలింగ్ లేదు. పెళ్లి చేసుకుని మెయింటెయిన్ చేయడం వారి బలవంతంగా మారిందని తెలుస్తోంది.నేను వారిని ఎప్పుడూ నిందించలేదు. ఎందుకంటే అతను చాలా దయగల వ్యక్తి. అతనితో నాకు ఎలాంటి ఇబ్బంది లేదు, కానీ నా పెళ్లిలో ఏదో మిస్ అయినట్లు అనిపించింది.
పెళ్లయి ఏడాది కావస్తున్నా చిన్న సమస్యకు గొడవ పడ్డాం. ఇది నిజంగా తీవ్రమైన పోరాటంగా మారింది. నాకు కోపం వచ్చింది, అందుకే నాకు ఎప్పుడూ లేని భర్త కోసం నేను చాలా తహతహలాడుతున్నాను. నేను ఈ మాటలు చెప్పగానే, నా భర్త మౌనంగా ఉండి మంచం అంచున కూర్చున్నాడు. అతని ఏడుపు చూసి మౌనంగా ఉండిపోయాను. నేను చలించిపోయాను. ఎందుకంటే నా ముందు ఇంత బలహీనంగా అతన్ని నేనెప్పుడూ చూడలేదు.
అతను బాధపడటం చూసి నేను అతనిని ఓదార్చాను, అప్పుడు అతను నాకు క్షమాపణలు చెప్పాడు. అతను నన్ను బాధపెట్టడం లేదని చెప్పాడు. అయితే తనకు ఆడవాళ్ళంటే ఇష్టం లేదన్న మాటతో భూమి నా కింద పడిపోయింది. తాను స్వలింగ సంపర్కుడినని ఒప్పుకున్నాడు. నాకు ఏమీ అర్థం కాలేదు. నేను మళ్ళీ అడిగాను మీరు స్వలింగ సంపర్కులారా, అతను నా వైపు చూసి ఏమీ మాట్లాడలేదు.
నా పెళ్లి కేవలం బూటకమేనా అని నేను ఆశ్చర్యపోతున్నాను. నేను నిశ్శబ్దంగా మంచం మీద పడుకుని, వాస్తవికత నుండి తప్పించుకోవడానికి నిద్రించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. అయితే ఇది కల కాదని నాకు బాగా తెలుసు. నా భర్తకు పురుషులంటే ఇష్టం. నేను దీన్ని అంగీకరించాలి, కానీ ఈ సమయంలో నా స్వంత ఆనందం గురించి ఏమిటి. నా సంతోషాన్ని పట్టించుకోకుండా జీవితాంతం అతనితోనే ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నాను.
నన్ను మోసం చేసినందుకు క్షమాపణలు చెప్పారు. తను నాకు అన్నీ చెప్పాలనుకున్నాడు, కానీ వైవాహిక జీవితంలోకి ప్రవేశించిన తర్వాత అతను మారవచ్చు అనుకున్నాడు కానీ అది జరగలేదు.మేము కొంత నిర్ధారణకు రావలసి వచ్చింది. అటువంటి పరిస్థితిలో, మేము విడాకుల కోసం దాఖలు చేసాము, దాని కారణంగా మా కుటుంబం మధ్య సంబంధం క్షీణించింది. కానీ స్నేహితులుగా నాకు, నా భర్తకు మధ్య ఉన్న సంబంధం చాలా బలంగా ఉంది.
నేను వారిని అర్థం చేసుకున్నాను, వారి భావాలను అభినందించాను. నేను ఎప్పటికీ సంతోషంగా ఉండగలిగే వ్యక్తిని కనుగొనాలని అతను కోరుకున్నాడు. అసంతృప్త, అసంపూర్ణ వివాహంలో మనల్ని ఉంచే సంకెళ్ళ నుండి మమ్మల్ని విడిపించడానికి ఈ దశ అవసరం. కానీ సమాజం గురించి పట్టించుకోకుండా మన సంతోషం గురించి అతను ఆలోచిస్తున్నందుకు సంతోషంగా ఉంది.
